مقایسه تأثیر آموزش به روش نقشه مفهومی و روش سخنرانی بر میزان یادگیری و یادداری دانشجویان پرستاری

مقدمه: مدرسان پرستاری باید روش های تدریسی را به کار ببرند که به جای یادگیری سطحی دانشجویان، باعث ارتقای یادگیری و یادداری در آنها شود. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر آموزش به روش نقشه مفهومی و روش سخنرانی بر میزان یادگیری و یادداری درس پرستاری قلب و عروق در دانشجویان پرستاری انجام شد. روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی و با روش پیش آزمون- پس آزمون، 66 دانشجوی ترم 5 پرستاری دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ارتش در سال89-1388 انجام گرفت. با روش سرشماری و به روش تصادفی ساده، دانشجویان به دو گروه شاهد و تجربی تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون، دانشجویان گروه های شاهد و تجربی به مدت 8 جلسه و در طول 2 ماه به ترتیب تحت آموزش با روش سخنرانی و نقشه مفهومی توسط محقق قرار گرفتند. یک پس آزمون بلافاصله و آزمون یادداری 4 هفته بعد از اجرای دوره گرفته شد. برای جمع آوری داده ها، از آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته، متشکل از دو قسمت استفاده گردید، که سطوح دانش و یادگیری معنادار (درک و کاربرد) دانشجویان را در زمینه درس قلب و عروق بررسی می کرد. حداقل و حداکثر نمره قابل کسب از این آزمون، صفر و 40 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و تی مستقل استفاده شد. نتایج: میانگین نمرات یادگیری در گروه شاهد از (48/2±87/11) قبل از مداخله به (49/2±69/25) در پس آزمون و (37/3±21/21) در آزمون یادداری رسید. در گروه تجربی، میانگین نمرات یادگیری از (4/5±30/15) قبل از مداخله به (81/2±21/32) در پس آزمون و (84/2±72/26) در آزمون یادداری رسید. تفاوت میانگین ها در درون هر دو گروه از نظر آماری معنادار بود (05/0p<). میانگین تفاوت نمرات پس آزمون با پیش آزمون در گروه نقشه مفهومی (18/5±90/16) نسبت به گروه سخنرانی (12/3±81/13) اختلاف آماری معنادار داشت (934/2,t=005/0p<). نتیجه گیری: روش نقشه مفهومی مانند روش سخنرانی باعث ارتقای یادگیری و یادداری دانشجویان پرستاری می شود؛ ولی تأثیر روش نقشه مفهومی در ارتقای یادگیری و یادداری بیشتر از روش سخنرانی است.